Gabinet łowcy

First topic message reminder :

Oto gabinet właściciela rezydencji. Znajduje się on w skrzydle mieszkalnym budynku i ze wszystkich pokoi ten jest największy i najbardziej zagracony. Jest w nim masa trofeów z polowań, wypchanych zwierząt oraz wiele staroci takich jak księgi mające ponad 200 lat. 
Meble są niewiele starsze od wyżej wymienionych ksiąg. W pokoju znajduje się także półpiętro, z którego można sięgnąć klapy prowadzącej na dach budynku. Jest ona jednak ukryta za jednym z obrazów, dokładniej to za obrazem najbardziej niepozornym... Kopią  obrazu "Dama z łasiczką".
Znajduje się też tu na ścianach kolekcja broni z różnych regionów, które odwiedził łowca oraz jego przodkowie, a jest tego... bardzo dużo. Zaczynając od plemiennych  sztyletów rytualnych, kończąc na halabardach.

Gromadka dzieci to może troszkę za dużo dla niego. Kwestia czy by sobie z jednym poradził, a jakby to jeszcze była córka to wiadomo, że ojciec byłby przewrażliwiony i dawał masę zakazów. Na święta akurat Antharas nie narzekał, bo były ciche a służba zawsze pamiętała o swoim panu i życzeniach. Nie było jednak to tym samym co święta w gronie rodziny, której mu brakowało od ponad 300 lat. Ciekawe czy dziecko byłoby też obciążone klątwą? A może by się uchowało?
Angel tulała się do niego, ale ostatecznie zabrała się za papiery. Troszkę go zszokowała tym pytaniem i chwilę się zastanawiał co o tym sądzi. Wyglądał na chwilowo zamyślonego, a kiedy powiedziała że jej się zachce to wybudził się z letargu.
- Eeee no lubię dzieci i... chyba byłbym gotowy po tylu latach mieć własne - powiedział i ją objął w pasie.
- Możemy sobie zrobić jak chcesz - powiedział pół żartem i się zaśmiał.

Angel uśmiechnęła się delikatnie słysząc jego słowa. Przesunęła dłonią po jego ręce. Pierwsze dziecko utkwiło jej w pamięci. Tak naprawdę nie wiedziała czy to dobry pomysł.
- Pamiętajmy, że ono potrzebuje miłości, ciepłego domu, rodziców. Jeśli coś się stanie, to ono nie zniknie.
Odpowiedziała patrząc na niego. Skończyła wypełniać papiery i odłożyła długopis.
- Przynajmniej będziesz mógł czuwać nad swoim rodem, gdy już pojawi się dziecko.
Uśmiechnęła się delikatnie patrząc mu głęboko w oczy. Przesunęła dłonią po jego poliku.
- Już tyle razy robiliśmy, to dziecko, że nie byłabym zdziwiona, jakbyś był ojcem.
Jej głos stał się cichszy nieco.

Była bardzo w nim zakochana i bardzo w niego zapatrzona, skoro od razu tak ciepło reagowała na jego słowa. Na dodatek wykazywała wielkie chęci ku temu by się rozmnożyć. Może zwyczajnie miała już ten instynkt macierzyński? Może była dojrzalsza niż swoje rówieśniczki?
Dobrze wiedział, że dziecko to nie jest coś błahego. Należy mu poświęcić uczucie, czas i pieniądze, jednak najwięcej dwóch pierwszych rzeczy. Właśnie to go zastanawiało czy podoła temu wyzwaniu i czy znajdzie czas. Kiedy skończyła wypełniać papiery spojrzała mu głęboko w oczy. W sumie miała racje, że tyle razy już to robili że mogli już mieć potomka w drodze. Nawet miała racje, że czuwałby nad swoim rodem. Posłał jej uśmiech i położył rękę na policzku.
- Możemy dla pewności próbować co noc jeśli zechcesz - zaproponował i ucałował jej dłoń.

Angel zaśmiała się i spojrzała na niego. Przesunęła dłońmi po jego barkach. Usiadła przodem do niego i musnęła jego brzuch palcami.
- Ty to mógłbyś robić i robić. Myślę, że nie musimy specjalnie się starać. Damy radę.
Pocałowała go w usta delikatnie i przytuliła się do niego mocno. Przesunęła dłońmi po jego barkach i spojrzała mu w oczy. Całuje go w czoło.
- Trochę się boję jak by to było. W końcu nie mam doświadczenia.
Przytuliła się znowu i zamknęła oczy. Chciała się nim nacieszyć. Chciała tylko być szczęśliwa.

Mógłby to robić i robić, bo w końcu szybko się regenerował dzięki swojemu alter ego, które na to wpływało. Błyskawicznie odzyskiwał siły, a ciało było bardzo szybko gotowe do ponownego działania. Odwzajemnił jej pocałunek i czulej ją objął. Spojrzał w jej rozweselone oczka, po czym musnął nosem o jej nos, jednak nie dał całusa.
- Heh nigdy nie byłem ojcem to wiesz, tym bardziej nie mam doświadczenia. Jakoś nam się uda. A ile byś chciała tak z ciekawości zapytam - oczywiście chodziło mu o ilość potomków ile by chciała mieć dzieci z nim. Widać, że była z nim szczęśliwa, a on miał kogoś kogo mógł chronić za dnia jak i w nocy. Powiedzmy szczerze, że moc Angel raczej nie była do walki przeciwko wielu napastnikom lub jednemu potężnemu. Krzyknie raz i jeśli osoba wyjdzie z tego jakoś to nie będzie mogła sie bronić.

Angel nie znała swoich możliwości i prawdę mówiąc nigdy nie interesowało jej ich rozwijanie. Bała się oddać Sengilowi wszystkiego. Nie wiedziała jak to się może skończyć. Przy Anthrasowi zapominała kim jest. Zapominała o Sengilu.
- Nie wiem. Może trójkę? Zobaczymy. - pocałowała go w usta. - Zapominam się trochę... Sengil się nie odzywa od kilku godzin...
Szepnęła z troską w głosie. Spoglądała na Anthrasa cały czas.
- Jak się czujesz z tą myślą..? Siedzi w mnie dorosły facet..
Angel przerwała, a w tym momencie jej twarz wyglądała jakby usłyszała coś okropnego. Kobieto.. O czym Ty myślisz... Jestem tylko duchem, tak? Ty się z nim kochałaś, nie ja. Nie wkręcaj mnie w to. Głos Sengila był delikatnie podenerwowany. Angel przytuliła się do Anthrasa.

Łowca wolał nigdy nie dopuścić do sytuacji, kiedy ona będzie musiała walczyć. Dziewczyna była na to zbyt delikatna w jego mniemaniu oraz nie nadawała sie do tego by zabić przeciwnika w razie potrzeby. On nie miał oporów zabić kogoś w obronie to co cenne albo obronie niewinnych. Wyrzutów sumienia pozbył się dawno temu, jeśli kogoś zabijał. Troszkę go zszokowała wizja trójki dzieci. Znaczy nie wiedział jakby miał się do tego zabrać. Oczywiście zrobić to łatwo, ale wychować gorzej.
- Eee... jestem z Tobą kochanie - odwzajemnił całusa. W sumie nawet dobrze, że ten Sengil sie nie odzywał od kilku godzin. Tylko kto to był właściwie?
- Nie zachowujesz się jak dorosły facet. We mnie siedzi zwierzę, które morduje i obdziera ludzi ze skóry, ale nie obdzieram i nie morduje, chociaż jak baraszkujemy to wychodzi ze mnie zwierzak - zaśmiał się. Chyba wolał nie wiedzieć co usłyszała, dlatego wzmocnił uścisk i ugryzł ją w uszko delikatnie łaskocząc.

Angel uśmiechnęła się delikatnie i obserwowała szok na jego twarzy. Zaczęła się śmiać i przytuliła się mocno do niego.
- Dałbyś radę. Wiem, że robić to każdy głupi potrafi, ale myślę że byłoby dobrze. A skoro mowa o robieniu, to śliczny z Ciebie zwierzak.
Angel pocałowała go w szyję i spojrzała mu w oczy.
- Zawsze można wziąć malutkiego kotka. Prawie jak dziecko, ale trochę łatwiejsze. W domu mojej mamy zawsze pełno było kotów i duchów.
Angel przesunęła dłonią po jego brzuchu zastanawiając się nad czymś. Wspomniała swój dom, swoje pierwsze kocię. Ubierała go, karmiła i opiekowała się nim. Było kochane i słodkie. Jej.

Dobrze, że mu ufała i pokładała tyle wiary w niego. Nie wiadomo jednak jakby to wyszło w praktyce, bo w końcu łowca poza zabijaniem, przesłuchiwaniem i polowaniem nic nie wiedział praktycznie w sferach rodzinnych. Oczywiście jakąś tam teorię znał, ale na tym gruncie nie da się jechać na teorii.
- Heh, ty za to jesteś świetną rządną uczuć i pieszczot kociczką, która ma ochotę na swojego liska, zgadza się? - uśmiechnął się do niej i uszczypnął ją w tyłek.
- Mamy psa w rezydencji więc nie wiem czy to taki dobry pomysł.
Pies, stary Buck który był podopiecznym lokaja raczej nie był skory do znajomości z kotami. Mimo, że był kulawy to ganiał koty aż miło było patrzeć. Gdyby nie kalectwo to byłby z niego świetny pies myśliwski i mimo, że łowca mało z nim przebywał to jednak lubił psiaka. Wziął na ręce Angel i wstał.
- Czas się ruszyć kochanie i zawieźć papiery. Musisz tam stawić się osobiście - postawił ją na ziemi i ucałował - podwiozę Cię, a w czasie gdy będziesz się uwijać ja załatwię parę spraw związanych z firmą. Ok? - spojrzał jej w oczka i tulił ją.

Angel zaśmiała się słysząc jego słowa i zaraz rozmasowała uszczypnięcie. Pocałowała go w szyję i rozsiadła się nieco wygodniej na jego kolanach. Spoglądała po trofeach na ścianach z ciekawością. Kiedy ją podniósł przytuliła się do niego i zarzuciła mu ręce na barki, żeby było łatwiej ją podnieść. Uśmiechnęła się szeroko.
- Każde zwierze idzie nauczyć, ale jak tam chcesz. - westchnęła słysząc o robocie. - To chodź, Kochanie moje.
Pocałowała go czule w policzek i stanęła na ziemi uśmiechnięta. Następnie ruszyła z nim do drzwi, a potem do samochodu.
ZT oboje