Sigma

Nazwisko i Imię: Hanabusa Rei

Pseudonim: Sigma model 340929010P lub po prostu Sigma

Rasa: Człowiek przerobiony na cyborga.

Miejsce pochodzenia: Tokyo

Wiek: 16 lat

Frakcja: Neutralna, czyli chwilowo podatna na wpływ albo dobrej albo złej strony. Łapcie, póki gorące.

Wygląd: Zwykły wygląd Sigmy to po prostu dosyć niska dziewczyna wzrostem nie wykraczająca ponad 1,7m. Powiedzmy szczerze, że ledwo jest te 1,7 bo faktycznie jest 1,69. Skoro wzrost mamy za sobą to idziemy dalej, ma ona fioletowe długie do pasa włosy, a cerę koloru mleka. Jej okrągłą szczupłą twarz zdobią żółte, głębokie oczy. Nie jest to w żadnym wypadku naturalne, bo przecież to cyborg. No to teraz coś co się nie wyróżnia, to dosyć niewielki nosek typowo azjatycki. Usta natomiast są lekko różowe, a wszystko co szpeci ich wygląd to nigdy nie pojawiający się na nich uśmiech.
Codzienny strój bohaterki lub antybohaterki (jak kto woli) to biało-fioletowy kombinezon (patrz avatar), który jest wykonany całkowicie z nanomaszyn reagujących na komendy Sigmy, dzięki czemu na jej życzenie strój może się zmienić w dowolny inny. Domyślna wersja taka niezbyt rzucająca się w oczy to para wytartych jeansów, szary T-shirt z pandą oraz do tego czarne tenisówki, które dają wrażenie iż dużo przeszły. W skrócie wygląd incognito daje nam wrażenie raczej domowego stroju niż jako takiego wyjściowego.
No i teraz smaczek, który został na koniec. Waga... żadna dziewczyna swojej wagi nie lubi i gdyby nie była w większości maszyną to by też jej to nie pasowało. Otóż waży troszkę ponad 70 kg. Cóż po prostu części do broni, sztuczne organy, sztuczne kości, wzmocnienia, syntetyczne mięśnie oraz wspomagające implanty troszkę ważą, nie wspominając już o nanomaszynach krążących w jej żyłach wraz z płynami konserwującymi ciało.

Charakter: Rei jest zimna niczym maszyna i nieznane jest jej pojęcie ludzkich emocji, dlatego te dane są dla niej bardzo wartościowe. Zanim została cyborgiem była dosyć pogodną dziewczyną lubiącą imprezy oraz zabawę, uwielbiała pomagać też innym i socjalizować się z nimi. Teraz jest zwyczajnie czystą kartą, która powoli się zapełnia. Typowe jej zachowania to zwykła analiza i chłonięcie danych niczym gąbka.

Umiejętności/moce:
1. Hackowanie za pomocą nanomaszyn z jej własnego ciała.
- W jej mózgu zostało w końcu zainstalowane tyle implantów, że mocą obliczeniową pokonuje nawet najlepsze współczesne komputery, a w połączeniu z nanomaszynami nad którymi ma kontrolę jest idealnym złodziejem danych. Dane na temat włamywania się, pokonywania zabezpieczeń oraz zapobieganiu włamaniom do jej systemów to bułka z masłem. Oczywiście są pewne ograniczenia, bo do pewnych miejsc trudniej się włamać, a do niektórych łatwiej.
2. Zmiana między kodami bojowymi.
- Rei posiada w zakamarkach swojego umysłu kilka dyrektyw, które pozwalają jej aktywować kod bojowy. Jest to uzyskanie dostępu do określonego uzbrojenia oraz odpowiedniej ilości energii z perpetualnego generatora wewnątrz niej. Każdy kod zależny jest od pewnych emocji, jednak chwilowo ona jest czystą kartką i nie ma w sobie żadnych, dlatego nie ma na razie dostępu do żadnego z nich oprócz kodu Omega, pozwalającego na użycie karabinu dźwiękowego oraz ma jeszcze kod Sigma, który pozwala używać podstawowych zdolności.
3. Nanomaszyny naprawcze oraz twórcy broni.
- Skoro to coś wewnątrz niej konserwuje jej ciało to może je też naprawić. Zależnie od tego jakie są to obrażenia to trwa to odpowiednio długi czas. Nanomaszyny wytwarzają także broń wewnątrz niej.
4. Nadludzka tężyzna fizyczna oraz refleks. Siła fizyczna jest na poziomie 10 ton
- Jako cyborg bojowy pierwotnie była przystosowana do eliminowania całych oddziałów, przez co musi być szybsza, twardsza, silniejsza i zręczniejsza niż zwykły człowiek.
5. Pociski plazmowe.
- Sigma może miotać pociskami rozgrzanej plazmy z dłoni. Plazma jest rezultatem pracy generatora perpetualnego.
6. Generator perpetualny
- Niezbyt wiem, czy tutaj można to zakwalifikować, ale wraz z postępem w rozwoju kodów zyskuje dostęp do coraz większych zasobów energetycznych. Wzrost jest zależny od tego, jak dużo kodów odblokuje.

Broń:
- Pociski plazmowe
- Działo dźwiękowe (kod Omega)

Ekwipunek:
- Kombinezon
- Kilka tub z nanomaszynami
- Klucze do magazynu, w którym mieszka

Historia:
Life is brutal, full of zasadzkas and kopas w dupas, jak to mawiał pewien bezdomny student filozofii, no dobra a przechodząc do historii Rei Hanabusa, a właściwie to Hanabusa Rei. Mamy przed sobą obrazek szczęśliwej rodzinki mieszkającej w Tokio, rodzice dobrze zarabiają, mają czas dla córki spędzają z nią każdą wolną chwilę. Wszystko układa się tak pięknie do momentu, aż córeczkę porwali pewni źli ludzie. Przywiązali ją do stołu, pokroili na kawałeczki bawiąc się przy tym nieziemsko oraz eksperymentując z nową technologią. Po jakimś czasie zabawa im się znudziła i postanowili wrócić do pierwotnego planu, czyli przerobienia dziewczynki na broń masowej zagłady. Operacje trwały długo, a implanty były cały czas odrzucane, a frustracja oprawców rosła, przez co porywacze sięgnęli po ostateczne rozwiązanie, było nim zrobienie z niej całkowitej maszyny. Przerobili ją na cyborga model Sigma, czyli maszynę wyglądającą zupełnie jak człowiek, pomijając fakt że była miniaturową armią. Niestety nawet i to nie przyniosło skutku. Dalej eksperymentowali pełni frustracji, łamiąc kości, szarpiąc mięso oraz wszczepiając coraz więcej technologi do ciała. Wśród 4 oprawców był jeden dobry programista i spec od SI. Widząc niepowodzenie oraz to, że projekt i tak jest skazany na porażkę postanowił poeksperymentować z nowym SI, które tworzył. Zaszczepił dane do cybernetycznego mózgu "dziewczynki", kasując przy tym pozostałe dane. SI miało rozwijać maszynę pod wpływem wszelkich przeżyć oraz rozwoju emocjonalnego. Miało też hamować dostęp do części zainstalowanego uzbrojenia oraz potencjału energetycznego do momentu, aż maszyna sama się do tego oporu nie przystosuje.
Porywacze w końcu ją zostawili gdzieś jako porzucony projekt. Nie spełniła ich wymagań, a nowo wgrany soft w żaden sposób nie chciał działać. Za każdym razem się przegrzewała i automatycznie wyłączała, koniec końców lądując na złomowisku. Byli na szczęście tacy nierozgarnięci, że zostawili w niej generator perpetualny, który miał ją zasilać. Działał on mniej więcej na zasadzie reaktora łukowego, tylko że był wzmocniony jeszcze nowszą technologią. Leżąc na górze śmieci i czekając na niechybne spotkanie ze zgniatarką coś zaskoczyło i program zaczął działać. Poruszyły się palce, potem otworzyły oczy, a następnie ściany prasy pneumatycznej zostały zatrzymane przez ręce podnoszącej się Sigmy. Następnie popłynął przez nie impuls energii i spalił maszynę. Kilka minut stała tak bez ruchu analizując sytuację. Nie miała żadnych poprzednich danych, ani o tym kim była, ani o tym gdzie jest, ani o tym dlaczego tu jest. Cała jej pamięć mogąca doprowadzić ją do jakiejś wskazówki na temat pochodzenia została wyczyszczona doszczętnie.
— Przeszukiwanie bazy danych… baza danych niekompletna. Sugerowana akcja… zbierać dane, w pobliżu ludzkiej populacji… Rozpoczynam skanowanie… Wykryto cel nadrzędny, zarządzam likwidację celu… — po czym kombinezon, który miała na sobie zmienił się na krój garnitury bizneswoman i ruszyła w kierunku centrum miasta. Po kilku minutach spaceru szybkim krokiem dotarła pod wieżowiec, gdzie znajdował się jej cel. Przesunęła rękę po czytniku przy drzwiach i złamała jego zabezpieczenia. Drzwi były otwarte, a ona szła dalej. Dotarła pod pewien gabinet z tabliczką "Naczelny inż. Hans Absol". Weszła do pomieszczenia, w którym obłożony papierzyskami siedział niezbyt wysoki rudy mężczyzna.
— No czego chce? — zapytał, zanim zdążył mrugnąć okiem Sigma do niego podbiegła i wbiła mu rękę w serce. Przebiła się przez żebra, aż do samego serca gołą dłonią. Poczuła jego krew i potem się ocknęła z transu, resetując przy tym. Widocznie to był fragment programu, który się nie chciał przyjąć ale ostatecznie ujawnił. Praca została zakończona, a program dezaktywował się i został usunięty.
— Nowe zjawisko… zatrzymanie funkcji życiowych… Sugerowana ewakuacja… — po czym w jej głowę wbił się pocisk z pistoletu. Odwróciła się w stronę ochroniarza, który strzelił. Pocisk idealnie trafił w prawe ramię, ale jej to nie przeszkadzało, nanity już naprawiały wszystko
— Wykryto nowe zagrożenie. Wprowadzanie kodu Omega - po czym wystrzeliła w ochroniarza z działa dźwiękowego. Fala przybiła go do ściany, a z oczodołów, uszu i nosa popłynęła krew. Nie czekając zbyt długo zmieniła swój strój i szybko zaczęła oddalać się z miejsca incydentu.
Po kilku godzinach ukrywania się w porcie udało jej się nawet nie zostać złapaną. Porządkowała dane, które zyskała podczas tego incydentu. Z biologicznego punktu widzenia doszło do niej, że tamten człowiek umarł, ochroniarz także. Jednak pewne dziwne uczucie, na temat którego nie miała danych nie dawało jej spokoju. Znalazła nawet klucz do pomieszczenia technicznego, gdzie zaczęła urządzać sobie kwaterę. Cały magazyn wyglądał na dawno opuszczony i zapomniany. Nawet nie było tam bezdomnych. Postanowiła odpocząć i ponownie przeanalizować dane...